آشنایی با استیمولاتور درمانی

الکتروتراپی یکی از روش‌های درمانی رایج در فیزیوتراپی است که برای درمان طیف گسترده‌ای از مشکلات اسکلتی- عضلانی به کار می‌رود. استیمولاتور درمانی در فیزیوتراپی در گروه الکتروتراپی قرار می‌گیرند که قادر به تولید جریان‌های الکتریکی با ولتاژ قابل تنظیم، پالس‌های متعدد تکرارشونده و در محدوده‌های فرکانسی خاص هستند. دستگاه‌ استیمولاتور از انواع مختلف جریان‌های الکتریکی مانند موج مربعی، سینوسی، موج پالسی و تداخلی تشکیل شده است که هرکدام از این جریان‌ها برای اهدافی چون کاهش درد، تقویت و تحریک عصبی استفاده می‌شوند. این جریان‌ها توسط فیزیوتراپیست با توجه به نیاز بیمار تنظیم می‌شوند. این دستگاه با استفاده از الکترودها، سیگنال‌های الکتریکی با فرکانس‌ها و پالس‌های مختلف را به عضلات یا نقاط مورد نظر روی بدن ارسال می‌کند. با تحریک عضلات به وسیله استیمولاتور، انقباضات عضلانی ایجاد می‌شوند و به تنظیم و تقویت عضلات کمک می‌کند.

از جمله مهم‌ترین کاربردهای دستگاه استیمولاتور درمانی عبارتند از:

کاهش درد: یکی از کاربردهای اصلی استیمولاتور  درمانی کاهش درد است. استفاده از استیمولاتور می‌تواند درد مزمن مانند درد عضلانی، درد نوروپاتی، درد مفاصل، و درد مرتبط با شرایط مختلف را بهبود بخشد.

تقویت قدرت عضلانی: استیمولاتور درمانی می‌تواند به تقویت و افزایش قدرت عضلانی کمک کند. این درمان مخصوصاً برای افرادی که به دلیل ناتوانی یا مشکلات حرکتی نیاز به تقویت آنها دارند، مفید است.

تسهیل تحرک مفاصل: استیمولاتور درمانی می‌تواند به بهبود تحرک مفاصل و افزایش قابلیت‌های حرکتی کمک کند و مناسب افرادی است که پس از جراحی یا آسیب جسمی نیاز به حرکت مفاصل دارند. همچنین درمان با استیمولاتور می‌تواند به بهبودی پس از جراحی یا آسیب کمک کند. این امر باعث کاهش تورم، درد، و بهبود عملکرد بیمار می‌شود.

حرکت اعصاب: استیمولاتور درمانی می‌تواند برای حرکت اعصاب سطحی یا عمقی به کار رود. همچنین در درمان مشکلات عصبی مانند لنفوما، نوروپاتی، یا ضعف ناشی از اعصاب مناسب است.

سایر کاربردها:  

• رفع گرفتگی عضلانی
• افزایش جریان خون موضعی
• جلوگیری از آتروفی ناشی از عدم حرکت
• حفظ یا افزایش دامنه حرکتی
• کاهش دردهای میوفاشیال (Myofascial)

• کاهش سردردهای نوع تنشی یا میگرنی

از جمله موارد منع استفاده از دستگاه استیمولاتور عبارتند از:

• بیماران دارای دستگاه­های الکترونیکی کاشتنی نظیر Pacemaker یا دفیبریلاتور کاشتنی وجود دردهایی با منشأ ناشناخته

• تومورها و نواحی مشکوک به بدخیمی
• بارداری
• بیماری­های قلبی یا آریتمی ناپایدار
• ترومبوز وریدی یا شریانی
• صرع
• قفسه سینه فوقانی و سینوس های کاروتید  
• حساسیت پوستی، روی زخم­های باز، عفونی یا پوست­های تحریک­پذیر
• اختلال حسی
• نزدیک چشم، دهان و روی سر
• وجود هرگونه ایمپلنت فلزی در ناحیۀ درمان
• قاعدگی (ناحیه لگن و شکم)